Je zult het wel al gezien hebben op de landkaart: Chiang Mai is een groot vierkant. Chiang is het Thaise woord voor 'stad', Mai is het Thaise woord voor 'nieuw'. "Nieuwe stad" dus, inmiddels niet meer zo nieuw, want ooit rond 1300 gesticht, met inderdaad een grote muur eromheen.

Chiang Mai was de hoofdstad van het koninkrijk 'Lan Na', dat is de reden waarom je overal in de stad 'Lanna' ziet: 'Lanna Massage', 'Lanna Toyota', 'Lanna restaurant'. Rond 1900 werd Lanna onderdeel van Siam, het latere Thailand.

Aan de oostzijde van het vierkant, tussen de hostels Stamps/Sylvis en de rivier ligt het wijkje 'Chang Moi'. 'Chang', daar ben je misschien al achter, betekent olifant. 'Moi', betekent klein. Kleine Olifant. Als je op de landkaart kijkt en je ogen wat kleiner maakt herken je wel een olifantenkop, vandaar dus. Het buurtje, met als voornaamste straat 'Chang Moi road', is de laatste jaren sterk in opkomst: iedere maand openen er wel een paar nieuwe winkels, restaurants of koffieshops.

Kijk maar eens rond in Chiang Mai: als je mensen ziet lopen zijn het vrijwel altijd toeristen. Thai houden niet van lopen. Ze pakken de brommer, de auto of een taxi, en met een agglomeratie van ruim 1 miljoen inwoners is het vaak behoorlijk druk her en der met soms lange wachttijden voor kruispunten en stoplichten.

Het centrum van Chiang Mai is zo klein dat je niet echt een brommer nodig zou hebben om ergens te komen. Er rijden die rode 'hop on - hop off' trucks rond, de Song Thaews, die brengen je voor 30 THB overal heen in de stad. Ook met Bolt/Grab kom je op veel plekken voor rond de 100 THB. Het verkeer is behoorlijk 'crazy', en er zijn weinig kruispunten met stoplichten waar je makkelijk rechtsaf of linksaf zou kunnen slaan: als je rechtsaf wil moet je vaak eerst op zoek naar een U-turn, rechts voorsorteren, 180 graden draaien, en dan linksaf. En de eeuwige kwestie: heeft rechts voorrang, of links, of gewoon degene die er het eerste was?

Ben je het beu om in ieder restaurant of bar steeds de WIFI-code te vragen? Koop dan een locale SIM-card voor je telefoon. In iedere 7/11 kun je pakketjes krijgen, je moet altijd je paspoort laten zien. Probleem met die 7/11 is dat ze je eigenlijk alleen maar Tourist-pakketjes mogen verkopen, en die zijn duurder dan de gewone. Voor 350THB kun je wel een 30 dagen pakketje krijgen; dat is alleen voor internet, niet voor bellen. Dus soms moet je eerst een paar 7/11's afstruinen voor je eentje vindt die je wel een gewone kaart wil verkopen. Als je ergens een van die kleine telefoonwinkeltjes ziet is de kans overigens groter dat ze je een gewone SIM willen verkopen.

Waarschijnlijk krijgen winkeleigenaars commissie als ze een ATM voor hun deur zetten: er zijn in Chiang Mai ontelbaar veel ATM's. Het werkt in principe overal hetzelfde: de commissie is 220 THB, ongeacht hoeveel geld je opneemt. En op het einde krijg je altijd de vraag 'with conversion' of 'without conversion': klik altijd 'without' dat scheelt ook weer een paar euro in de wisselkoers in jouw voordeel.

• Kies niet zomaar de goedkoopste. Hygiëne is belangrijker dan korting. Simpelweg in Google maps de reviews bekijken, daarmee filter je de kwaliteit wel uit.
• Laat geen Boeddha tatoeëren. In Thailand zijn religieuze tattoos gevoelig, ze houden er sowieso niet van als Boeddha's als souvernirs verkocht worden en eindigen op de schoorsteen.
• Sak Yant met bamboe? Vet, gaaf, of 'mieters' zou je oma zeggen, maar... Zo'n magische tattoo van een Ajarn is leuk, maar komt met regels. Je mag dan bijvoorbeeld geen alcohol meer... hahahaha....
• Zon, zee en zweet gaat niet samen met een verse Tattoo. Hou je nieuwe kunstwerkje uit de zon, zee en zweterige feesten. Ja, even saai zijn voor het mooie resultaat.

Pai, een klein stadje 4 uur ten noorden van Chiang Mai, zit vaak in het reisplan, leuk om een paar nachten te verblijven. Pai, wat is dat dan helemaal: een klein stadje waar nog een oude hippie-vibe heerst, van jonge mensen met rastahaar en blote voeten op de hoofdstraat tot, ehm, oude mensen met rastahaar en blote voeten op de hoofdstraat. Een plaatsje waar veel feestjes zijn, maar waar je 500 meter buiten het dorp al in een resortje kunt zitten met uitzicht over de rijstvelden.

Je hebt er misschien al over horen praten: het Smoke Season of Smoky Season. De tijd waarin de lucht in Chiang Mai vol, te vol, zit met PM2.5 deeltjes. Dat gebeurt altijd zo vanaf eind februari totdat ergens in april de regenbuien beginnen en de wereld weer schoon en fris wordt gespoeld. Het is een probleem dat ontstaat aan het einde van het droge seizoen, door bosbranden her en der in combinatie met de gewoonte van boeren om hun oogstafval in de hens te steken en andere boeren die de bush verbranden omdat er dan heel bijzondere en dure paddestoelen geplukt kunnen worden. En dat alles op een groot gebied, en grensoverschrijdend.